“dan moeten we maar gaan scheiden”, zei hij Ze stonden in de keuken, ze hield de tafel vast. Verdriet welde in haar op, maar dat niet alleen. Onder het verdriet voelde ze ook kracht, haar kracht voelde ze toe nemen. Haar innerlijk kracht werd zo groot dat het leek haar verdriet te “dragen”. Lichtelijk verbaasd keek hij haar aan. De verlegen, ingetogen, kwetsbare, zachte vrouw die hij 25 jaar geleden was getrouwd zou snikkend in elkaar gezakt zijn. Maar deze vrouw rechte haar

De scheur deel 2 “Dus je wil scheiden” zei hij met gesmoorde stem. “ja dat lijkt me het beste, het kan zo ook niet langer, dat weet jij ook ”antwoorde ze. Hij wist op dit moment helemaal niks, als verdoofd stond hij daar. Ze had al wel vaker aangegeven dat ze niet gelukkig was, maar hij had gedacht dat het wel over zou waaien. Of ja, zo eenvoudig ook weer niet, maar hij had geen idee hoe hij dit kon verhelpen. Trouwens hij was ook veel te druk. Zijn werk vergde veel aandacht